Jurę Krakowsko – Częstochowską można eksplorować na milion sposobów. Od pieszych wycieczek, przez wspinaczkę skałkową, jazdę rowerem aż po loty na paralotni. Nie brakuje tam atrakcji. Są ruiny zamków, jaskinie, skały, zioła i amonity.
Tym razem wybraliśmy się na wycieczkę do Olsztyna koło Częstochowy (miejscowość jest usytuowana zaledwie 10 km od trasy Warszawa – Katowice, więc nawet w trakcie podróży w zupełnie inne miejsce, można zrobić przerwę i wybrać się na spacer po dnie morza jurajskiego). Naszym celem było przejść ścieżkę geologiczną „Kamieniołom Kielniki”, która liczy około 7 kilometrów (w opisie trasy jest 5,3 km, ponieważ zmierzona jest do miejsca, w którym kończymy pętlę, jednak by dotrzeć do miejsca startu potrzebujemy jeszcze jakieś 1,5 km), czyli spokojnie można ją przejść z dziećmi. Nawet tymi młodszymi (u nas dzieci w wieku: 10, 6 lat i 3 miesięczne niemowlę). Jeśli oczywiście wybieramy się z niemowlęciem konieczne jest zabranie chusty lub dobrego nosidła. Z wózkiem raczej byłoby trudno. Warto zwrócić również uwagę na buty. Oczywiście można powiedzieć, że przecież teren nie należy do trudnych i można go przejść w jakichkolwiek butach. Jednak dla nas bezpieczeństwo (ale także wygoda) jest na pierwszym miejscu, dlatego też wszyscy mieliśmy buty trekkingowe.
Trasa (oznaczona niebieskim kolorem) rozpoczyna się przy zabytkowym Spichlerzu, w którym mieści się restauracja, u stóp wzgórza, na którym w XIV wieku postawiono olsztyński zamek (ul. Kazimierza Wielkiego 2, przy drodze na Jędrzejów). Jest tam obszerny parking, oznaczony jako płatny, jednak nikt żadnych opłat nie pobierał.
Na całej długości trasy wyznaczono siedem przystanków. Są to tablice z informacjami o czasach, kiedy ten teren był morzem, czyli miliony lat temu. Dodatkową atrakcją są kody do skanowania, dzięki którym możemy zdobyć jeszcze więcej ciekawych informacji.
Pierwszy przystanek zatytułowany jest „Spacer po dnie jurajskiego morza”. Tutaj zdobywamy informacje na temat geologii Jury Krakowsko – Częstochowskiej.
Kolejny to „Jak powstawały wapienne skałki Jury?”. Zaraz po nim jest przystanek o nazwie „Wapień wapieniowi nierówny...”, który rozszerza wiadomości z poprzedniej tablicy. Oglądając fotografie zamieszczone na tablicach, postanowiliśmy szukać skamieniałości z odbitymi muszlami, co też nam się udało.
Idąc dalej trafiamy na tablicę „Mieszkańcy jurajskiego morza”. I w tym miejscu pojawia się mała konsternacja, ponieważ według informacji na tablicy jest to siódmy przystanek, tymczasem poprzedni był trzecim. Jak się potem okazało wynika to stąd, że właśnie w tym miejscu kończy się pętla ścieżki.
Zatem idziemy dalej niebiesko oznakowaną ścieżką. Dodatkową atrakcją dla dzieci są wypasane tutaj owce. A bystre oko wypatrzy niejedną wygrzewającą się na ciepłym kamieniu jaszczurkę.
„Panorama z bliska i daleka” to kolejny punkt, który umożliwia nam podziwianie kamieniołomu, ale nie tylko. Stąd można również podziwiać znajdujące się wokół skały.
Szósty przystanek to znajdująca się w leju krasowym „Jaskinia Magazyn – czyli gdy woda rozpuszcza skały”, która służyła, jak sama nazwa wskazuje, za magazyn w czasach, kiedy z kamieniołomu eksploatowano wapień. W jaskini tej można podziwiać zjawiska krasowe, o których poczytamy na tablicy informacyjnej. Jednak, aby w pełni nacieszyć oko ich pięknem, warto mieć ze sobą latarkę.
Z jaskini, idąc przez lasek docieramy do przystanku siódmego, o którym już wspominałam. Jest to koniec ścieżki.
Dla nas olsztyńska część jury jest również miejscem, w którym zbieramy zioła. Zwłaszcza te, które chętnie porastają piaszczyste tereny. Tym razem zebraliśmy mały bukiecik, z którego zaparzyliśmy herbatę. Znalazły się w nim: macierzanka, kocanki piaskowe, rzepik, dziurawiec, wrzos, dziewanna i krwawnik. Ponadto rosną tu jałowce i czosnek szczypiorek. Jesienią z kolei dojrzewają jeżyny.
Jeśli mamy więcej czasu, warto zabrać ze sobą mapę i udać się w jeszcze inne miejsca. Choć Jurą trudno nasycić się w jeden dzień, dlatego będziemy tu wracać jeszcze wiele razy.
