Poniżej opiszemy kilka fajnych miejsc, z których wszystkie odwiedziliśmy w maju i każde nadaje się idealnie na weekend z dziećmi! Do wszystkich oczywiście dojechaliśmy pociągiem. 🙂

Do Kościerzyny można z Trójmiasta dojechać wygodną kolejką PKM, co jest już atrakcją samą w sobie. Miłą niespodzianką jest kawiarnia-bistro na dworcu, utrzymana w klimacie kolejowym, gdzie dostaniemy kolejowe naleśniki – pyszne i w sensownych cenach, np. za „drezynę bananową”, czyli naleśnika z bananami i syropem klonowym zapłaciliśmy 8 zł. Zjedliśmy tam śniadanie i wróciliśmy jeszcze na obiad, na Express ze szpinakiem i fetą (11 zł). Zresztą sam dworzec jest pięknie odnowiony, z bardzo ładną i bezpłatną toaletą z przewijakiem. Siedząc tak w kawiarni przypominaliśmy sobie, jak kiedyś oglądaliśmy takie piękne dworce, kawiarnie i pociągi na Zachodzie, zastanawiając się, czy kiedyś u nas też tak będzie…

Mniej miłą niespodzianką było to, że choć Muzeum Kolejnictwa, czyli skansen kolejowy, znajduje się po drugiej stronie torów od dworca, to nie ma przejścia przez tory, trzeba wybrać dłuższą trasę pobliskim wiaduktem. Podobno kładka ma się jednak pojawić w najbliższym czasie.

Bilety do muzeum nie są drogie, dzieci do siódmego roku życia wchodzą bezpłatnie, bilet ulgowy kosztuje 6 zł, a normalny 8 zł. Można też kupić od razu bilet na trzy muzea w Kościerzynie (Muzeum Ziemi Kościerskiej, Muzeum Akordeonu, no i kolejowe) po 12 i 10 zł. My tak zrobiliśmy, ale prawdę mówiąc nie starczyło nam już na nic innego czasu, a dzieci po kilku godzinach zabawy z parowozami były zbyt zmęczone na dalsze zwiedzanie.

Największą atrakcją są same parowozy i inne pociągi – w tym wąskotorówka, która ma mniejszy rozmiar niż reszta i dzieci chętnie i bez problemu do niej wskakują. My bawiliśmy się długo w maszynistę, palacza, konduktora i podróżnych.

Do niemal wszystkich większych pociągów można się wspiąć do drabince, więc zabawy jest na cały dzień. Sam budynek parowozowni jest też bardzo ciekawy – znajdziemy tam sale tematyczne pokazujące prace przy parowozach, jest makieta parowozowni z pociągiem elektrycznym uruchamianym na żeton (można go dostać za darmo w kasie), jest sala z interaktywną grą i wagon szpitalny wraz z opisaną historią tego typu wagonów. A w kilku miejscach manekiny przebrane w odpowiednie stroje demonstrują pracę konduktora czy pociągowej pielęgniarki.

Na terenie skansenu są ładne i czyste toalety, jest też wagon pociągowy, w którym można kupić przekąski, napoje czy lody. Są tam też niedrogie upominki (kubeczki, znaczki, pociągi i cała masa innych drobiazgów), choć trzeba uważać – nasze dziecko szybko nauczyło się, gdzie można kupić pociągi i pod koniec wycieczki, zmęczone, ciągle nas tam chciało ciągnąć, płaczem reagując na wszelkie odmowy.

Druga nasza wycieczka odbyła się do Gniezna – tu można przy okazji oczywiście też zwiedzić stare miasto, katedrę, zjeść coś na rynku czy popryskać się w fontannie.

Parowozownia w Gnieźnie jest czymś zupełnie odmiennym od tej w Kościerzynie – zobaczymy tu nie pociągi (choć jedna lokomotywa gdzieś stoi), ale budynki i infrastrukturę kolejową. Nie można też tam przyjechać tak po prostu, kiedy nam się podoba, ale należy sprawdzić terminy wycieczek z przewodnikiem na stronie: http://www.parowozowniagniezno.pl/zwiedzanie.html.

Wejścia są tylko o określonych godzinach – o 12:00, 13:00 i latem o 14:00. My za długo biesiadowaliśmy na starym mieście i ledwo, biegiem, udało nam się dotrzeć na 14:00. Na szczęście przewodnik poczekał kilka minut, bo gdy ruszy z wycieczką, to nikt już ludzi nie odbiera spod bramy.

Wstęp jest bezpłatny dla dzieci do lat 4, starsze płacą 6 zł, a dorośli 9 zł. Można też kupić wspólny bilet do Muzeum Początków Państwa Polskiego i Muzeum Zabytków Kultury Technicznej.

Można by się spodziewać, że oglądanie starych budynków będzie dla małych dzieci nudne, ale nie – dzięki ciekawym opowieściom przewodnika jest naprawdę ciekawie. Moje dzieci z pewnością zapamiętają to, że przewodnik pozwolił im przestawić prawdziwą zwrotnicę. Po zwiedzaniu można też kupić sobie jakąś pamiątkę – my wyszliśmy z pięknym kolejowym brelokiem, ołówkiem i książeczką z naklejkami. W budynku z kasą i pamiątkami są też toalety. No i możliwość kasowania starych biletów bloczkowych.

Po terenie parowozowni poruszać można się z wózkiem, choć trzeba czasem przejść nim po torach. Nie ma tu możliwości zakupu napojów czy przekąsek, ale zwiedzanie trwa tylko godzinę, więc nie jest to taki problem. Warto więc wziąć ze sobą choćby coś do picia.

Trzecia parowozownia, jaką ostatnio odwiedziliśmy, jest parowozownia w Wolsztynie – ostatni taki obiekt w Europie, który nie jest tylko skansenem, ale faktycznie parowozy obsługują tam pociągi. Do Wolsztyna pojechaliśmy w sobotę, 04.maja, kiedy odbywały się doroczne Dni Pary, czyli Parada Parowozów. Ta impreza, organizowana od 1991 roku, zbiera miłośników kolei i parowozów z wielu krajów. Tysiące ludzi chodzą wzdłuż torów, na których prezentują się parowozy z różnych miejsc Polski, ale też zagraniczne, oraz zwiedzają parowozownię.

Wzdłuż torów ustawione są niezliczone stoiska z pamiątkami, zabawkami, kawą, watą cukrową, zapiekankami, ubraniami, modelami kolejowymi, lizakami i czapeczkami kolejowymi i innymi festiwalowymi hitami. Zwiedzanie parowozowni jest w czasie Dni Pary darmowe – można tu zobaczyć różne artefakty służące do utrzymywania taboru w dobrym stanie, imadła, czyściwa, warsztaty, piece, ale też fotografie. Na co dzień parowozem można też się przejechać – parowozy kursują na trasie z Wolsztyna do Leszna oraz Poznania, choć akurat nie podczas trwania parady. Za to podczas Dni Pary co rusz przyjeżdżają na stację nowe parowozy, głównie z innych polskich parowozowni, ale też z Niemiec czy Anglii. Niektórymi pociągami można się przejechać.

Tego roku niestety uczestnicy parady mieli pecha, bo… lało. Impreza odbywała się głównie na dworze, ale po jakimś czasie i my, i inni rodzice małych dzieci zaczęliśmy kłębić się w sklepie z niedrogimi ubraniami, szukając dla dzieci parasoli, kaloszy, suchych kurtek, bluz, czapek czy skarpetek. A później z masą innych osób cisnęliśmy się na malutkim, niezbyt ładnym dworcu, na którym w pewnym momencie zebrały się przemoczone tłumy, czekające na pociąg powrotny. A więc – jeśli do Wolsztyna, to najpierw sprawdziwszy pogodę.

Bilet do parowozowni jest bezpłatny dla dzieci do lat 6, starsze płacą 4 zł, młodzież, studenci i emeryci 8 zł, a dorośli 10 zł. Warto pamiętać, że na miejscu można płacić tylko gotówką. Co ciekawe, w parowozowni można też zamówić nocleg, choć akurat nie podczas Dni Pary. Podsumowując nasze wyjazdy do trzech parowozowni, moja rada jest taka, by jechać wtedy, kiedy jest ładna pogoda i kiedy macie czas, a nie wtedy, gdy odbywają się tam różne wydarzenia specjalne. Dla dzieci dużo większą frajdą było wspinanie się na lokomotywę, gdy parowozownia w Kościerzynie była niemal pusta, a my byliśmy jednymi z nielicznych gości, niż przeciskanie się w deszczu przez tłumy zebrane na festiwalu w Wolsztynie.

Z innych atrakcji kolejowych, które obejrzeliśmy w maju i które zdecydowanie nadają się na weekendową podróż z dzieckiem warto wymienić największą wystawę makiet kolejowych w Polsce czyli wrocławskie Kolejkowo. Znajduje się ono w Galerii Sky Tower I piętro – ul. Powstańców Śląskich 95; Wrocław. W środku urządzono fantastyczną wystawę makiet i modeli – nie tylko pociągów, ale i różnych miejsc na Dolnym Śląsku (np. Karpacz). Są tu dworce, pola namiotowe, plaża nad jeziorem, wspinaczki górskie, sklepy, domy, sceny koncertowe i wiele innych miejsc – wszystko w pomniejszeniu i z dużą dozą humoru. A pomiędzy tymi wszystkimi domkami, ludzikami i dinozaurami (!) przemykają pociągi, auta i tramwaje. Robi to duże wrażenie.

Bilety dość drogie – bilet normalny kosztuje 23 zł, ulgowy 17, a bezpłatny tylko dla dzieci do lat 3. Wystawa jest jednak warta swojej ceny. Czynna jest cały rok od 10:00 do 18:00.

Warto pamiętać, że takich kolejowych miejsc jest w Polsce coraz więcej. Są hostele kolejowe (np. hostele przy dwóch dworcach w Toruniu), są kolejowe izby pamięci (też w Toruniu) i wiele innych atrakcji – więc warto być czujnym!

Można te wszystkie atrakcje zwiedzać weekend po weekendzie albo zrobić sobie przedłużony weekend – my pierwszego dnia pojechaliśmy do Kościerzyny, drugiego przez Gniezno do Wrocławia, trzeciego zwiedziliśmy Kolejkowo, a czwartego, wracając już do Gdańska, zahaczyliśmy o Wolsztyn. Sama jazda koleją była tu atrakcją, po drodze wsiedliśmy do 9 pociągów i kiedy tylko się dało, objadaliśmy się ciastkami w Warsach. Ale to wersja dla hardcorowych miłośników kolei z czterema wolnymi dniami. Reszcie polecam rozbicie tych wycieczek na cztery różne weekendy 🙂