Na nasz długo wyczekiwany jesienny trip do Włoch wybraliśmy przełom października i listopada. Aura w tym czasie zwykle sprzyja zwiedzaniu, choć jak się przekonaliśmy, potrafi być też mało sprzyjająca. Ale od początku. Czy w 4 dni wystarczą, żeby zobaczyć najważniejsze atrakcje Rzymu, pospacerować nad uroczym jeziorem Garda i odkryć zakamarki Wenecji? Naszym zdaniem tak!

Rzym w 2 dni

Rzym na naszej podróżniczej liście był już od dawna. Różne sytuacje i wypadki losowe sprawiły, że pomimo że mieliśmy wcześniej bilety, nigdy wcześniej do Rzymu nie dotarliśmy. Tym większa była nasza radość, gdy w niedzielne przedpołudnie dolecieliśmy do Rzymu bez dodatkowych przygód. Lot z Gdańska trwa ok.2,5 godziny. Wylądowaliśmy na lotnisku Fumicino, z którego do centrum Rzymu można dostać się szybko pociągiem Leonardo Express (koszt 14 Euro/os.). My wybraliśmy taksówkę, która w stałej cenie 50 Euro (przy 4 os. ta opcja wyszła nas taniej niż pociąg) zawiezie Was w dowolne miejsce w obrębie historycznego Rzymu.

Przy tak krótkim pobycie w Rzymie (zaplanowaliśmy tylko 2 dni), kluczowym było wybranie odpowiedniej lokalizacji na nocleg. Mieszkanie w kamienicy położonej na uroczej uliczce Via dei Cappellari spełniało nasze oczekiwania logistyczne – w 15 minut można było dojść od Panteonu, Piazza Navona czy Fontanny di Trevi. Mniej więcej pół godziny pieszo dzieliło nas od Watykanu czy w drugą stronę Koloseum.

Tuż obok miejsca zakwaterowania zlokalizowany był Campo de' Fiori – lokalny targ z owocami i regionalnymi produktami, a na co dzień duży plac wypełniony z każdej strony restauracjami. To tu w Pizzerii „Mariuccia” możecie spróbować jednej z najlepszych pizz w Rzymie.

Polecamy też lokalną knajpkę „I Giganti della Notte Roma”, za to zdecydowanie odradzamy Sloppy Sam's Roma. Jeśli będziecie mieć dosyć pasty i pizzy, to w tej samej okolicy polecamy chińskie pierożki „Nest - Handmade Chinese Dumpling” - nie dziwi nas ich wysoka ocena 4,7 w Google. Miejsc na dobrą, kulinarną przygodę w Rzymie nie brakuje, jednak to nie jedzenie było naszym głównym powodem przyjazdu.

Pierwszego dnia nie oszczędzaliśmy nóg. Skoro wszystko dostępne „pieszo”, tak też zrobiliśmy, wykorzystując wspaniałą pogodę – słońce, przyjemne 24 stopnie w cieniu w dzień i bardzo ciepły wieczór. 25 000 kroków wystarczyło, aby zrealizować plan dnia z nawiązką. Zaczęliśmy od spaceru rzymskimi uliczkami ku Forum Romanum, aż do Koloseum. Po drodze mijaliśmy m.in. Largo di Torre Argentina - czyli "Sanktuarium Kotów" w miejscu ruin świątyni z  241 roku p.n.e.. oraz imponujący barokowy Pałac Wenecki (zdjęcia wyżej).

Kolejnym obowiązkowym punktem było zwiedzanie Panteonu. Tu ważna uwaga, wejście do Panteonu to koszt 5 Euro (dzieci i młodzież do 18 roku życia wejdą bezpłatnie), a kolejka do wejścia pomimo że wydaje się gigantyczna, bardzo sprawnie przesuwa się do przodu. Obcowanie z najlepiej zachowanym budynkiem z czasów starożytnego Rzymu robi wrażenie.

Już z zewnątrz wygląda jak „wklejony” z jakiegoś filmu w krajobraz. Niesamowita konstrukcja wzniesiona w ok. 118 r. posiada rotundę o średnicy 45,4 m i tyle samo wysokości. Jej zwieńczeniem jest „oculus” o średnicy ponad 9 metrów. To właśnie tędy wpada do świątyni światło i powietrze oraz deszcz, jednak konstrukcja jest na tyle przemyślana, że wewnątrz nigdy nie znajdziemy nawet większej kałuży.

W tej konstrukcji nie ma przypadkowości, jednak dopiero niedawno naukowcy doszli do wniosku, że wnętrze Panteonu jest również wielkim zegarem słonecznym, w którym to oculus jest główną wskazówką zegara. Nawet zlokalizowanie wejścia do Panteonu nie jest dziełem przypadku. To właśnie to miejsce oświetlają promienie słoneczne 21 marca (równonoc wiosenna) oraz 21 kwietnia (urodziny Rzymu).

Nic więc dziwnego, że Michał Anioł wnikliwie studiował budowę Panteonu, a miał również powiedzieć, że budynek jest tak wspaniały, że „musieli zbudować go aniołowie, a nie ludzie”. Nie będziemy opisywać kolejnych historycznych budynków Rzymu czy Watykanu, bo tych informacji w internecie nie brakuje, jednak przed zwiedzaniem zachęcamy Was do wnikliwej lektury – wówczas zwiedzanie „Wiecznego Miasta” nabiera innego wymiaru.

Dalsze kroki skierowaliśmy ku Fontannie di Trevi. Z resztą nie tylko my! Zobaczcie sami, jak bardzo przyciąga turystów. To jedno z tych miejsc, z którego szybko uciekaliśmy.

To najbardziej znana barokowa fontanna w Rzymie, co ciekawe, nadal zasilana jest wodą z z akweduktu Aqua Virgo. To jedno z tych miejsc, których popularność potrafi zabić radość z odwiedzin. Tu tłumy są zawsze, rocznie fontannę odwiedza ponad 10 mln turystów! Praktycznie każdy z nich chce wrócić kiedyś do Rzymu, więc wrzuca monety do fontanny. Ten rytuał rozsławił film "Trzy monety w fontannie" z 1954 r., a dziś codziennie do fontanny wrzucanych jest ok. 3 000 Euro.

Dalej udaliśmy się w kierunku Piazza di Spagna aby „wdreptać” się słynnymi Schodami Hiszpańskimi ku obeliskowi „Obelisco Sallustiano” skąd można podziwiać piękną, w naszym wypadku już wieczorną panoramę Rzymu. W okolicy znajdziecie tez sporo kawiarni i pysznych rzemieślniczych lodziarni – zapewne każdy z Was znajdzie swoją ulubioną.

Skoro wieczór należał do tych przyjemnych, postanowiliśmy przejść się wąskimi uliczkami nad Tybr. Rzym po zmierzchu ma wyjątkowy urok. Naszą „rundkę” nad Tybrem zakończyliśmy przy Zamku Świętego Anioła, przechodząc mostem Św. Anioła w kierunku miejsca zakwaterowania.

Tu kolejny raz nie wybraliśmy drogi „na skróty”. Spacery wąskimi uliczkami Rzymu, poza głównymi szlakami turystycznymi, sprawiały nam wyjątkową przyjemność. Ten długi dzień zakończyliśmy ponownie na Campo de' Fiori, o którego kulinarnym obliczu wspominaliśmy nieco wyżej.

Drugi dzień w Rzymie, zaczęliśmy od przekroczenia granic Watykanu, po drodze zatrzymując się na śniadanie w lokalnej piekarni/cukierni/kawiarni Forno Monteforte (polecamy). Watykan to państwo, które ma mniej niż pół kilometra kwadratowego powierzchni, na stałe mieszka tu mniej niż 1000 osób, a odwiedza rocznie od 40 do 50 milionów turystów.

Czego możecie tu być pewni? Kolejek! Pomimo, że byliśmy „prawie” z samego rana, kolejka do Bazyliki Świętego Piotra była już bardzo długa. Ostatecznie czekaliśmy nieco ponad godzinę, co i tak jest niezłym czasem. Wejście do Bazyliki jest bezpłatne. Planowaliśmy wejść po 551 schodach na „Kopułę” i podziwiać Watykan i Rzym z tej wyjątkowej perspektywy, jednak kolejna kolejka na ponad godzinę czekania skutecznie nas zniechęciła. Sama Bazylika jest monumentalna.

   

Zbudowana w latach 1506–1626, na miejscu starszej bazyliki z 324 roku wybudowanej nad grobem Świętego Piotra. Ma ponad 23 000 m2 co czyni ja drugą co do wielkości na świecie. To miejsce, z którego fani baroku i renesansu mogą nie wychodzić.

Bazylika Św. Piotra jest nekropolią papieży, w tym świętych m.in. Leona Wielkiego, Leona III, Grzegorza Wielkiego, Piusa X, Jana XXIII i Jana Pawła II. Grób papieża Polaka znajduje się po prawej stronie od wejścia, w kaplicy świętego Sebastiana. Tym razem nie zdecydowaliśmy się na zwiedzanie Muzeów Watykańskich, te rarytasy zostawiamy na kolejną przygodę w Wiecznym Mieście.

Po wyjściu z Bazyliki wybraliśmy się na spacer wokół Watykanu, a później nasze kroki skierowaliśmy ku Piazza Navona i kolejnym uliczkom Wiecznego Miasta.

Tego dnia postanowiliśmy nieco zwolnić i cieszyć się chwilą, więc nie brakowało licznych przystanków, a to na moście nad Tybrem, a to na Piazza Navona itd.

Swoją przygodę z Rzymem zakończyliśmy na dworcu głównym Roma Termini. Stąd koleją możecie dostać się praktycznie w każde miejsce w kraju, my jednak postanowiliśmy wypożyczyć samochód i podążać własnym tempem i sobie wyznaczonymi szlakami. Wiemy, że Rzym tylko posmakowaliśmy, jednak takie było założenie, aby spróbować 3 oblicz Włoch w ramach jednej, krótkiej podróży.

 

Garda

Do kolejnego celu naszej podróży, czyli jeziora Garda, mieliśmy ponad 550 km drogi. Późna pora i długa podróż zachęciły nas do noclegu w okolicach stolicy Toskanii – Florencji. Po noclegu przy autostradzie, w trakcie podróży towarzyszyły nam zupełnie inne krajobrazy i pogoda.

Zielona Toskania przywitała nas ulewą i wypadkiem na autostradzie. Jednak nic nie dzieje się bez przyczyny. Dzięki objazdowi lokalnymi drogami przejechaliśmy przez malownicze wioski, wzgórza i posmakowaliśmy autentycznej toskańskiej kuchni w lokalnej restauracji, wypełnionej mieszkańcami okolicy.

Co by o pogodzie nie powiedzieć, była dla nas bardzo łaskawa. Ulewa skończyła się tuż po tym, gdy dojechaliśmy nad Gardę. Nieco później dowiedzieliśmy się, że ciemne chmury na horyzoncie były powodem lokalnych podtopień, a w kolejnych dniach, gdy byliśmy już w Wenecji, Orkan Ciaran siał spustoszenie w Toskani.

Nad Gardą odwiedziliśmy m.in. zjawiskowe Sirmione. Wyjątkowe położenie na bardzo wąskim półwyspie wbijającym się na kilka kilometrów w jezioro miasteczko zachęca do spacerów. Czeka tu na Was Castello Scaligero, z każdej strony otoczony wodami Gardy. W Simione znajdziecie też piękny park, historyczną Grotę Katullusa, plaże i luksusowe wille.

Jadąc dalej wzdłuż brzegu Gardy dotarliśmy do Peschiera del Garda. To jedno z najbardziej turystycznych miasteczek pełnego ciekawych atrakcji. O większości z nich przeczytacie u ekspertów od Gardy – Globtroterek przeprowadzi Was przez wszystkie miejscowości i atrakcje nad Gardą, dlatego z przyjemnością Was tam odsyłamy. Peschiera del Garda tak jak większość miejscowości nad Gardą pełna jest historycznych fortyfikacji. Tu kolejny raz polecamy spacer uliczkami miejscowości, aby odkryć nieoczywiste miejsca.

Mijając słynny Gardaland oraz inny park rozrywki Movieland Studios dotarliśmy do wyjątkowo klimatycznej miejscowości Lazise. To jedno z takich miasteczek, w których można się zapomnieć i spędzić cały dzień krążąc jego wąskimi uliczkami i zjawiskowym nabrzeżem. „Carpe diem” chcą powiedzieć wszyscy celebrujący wypoczynek w okolicznych kawiarenkach i restauracjach. W Lazise nie brakuje również fortyfikacji i zamku, tu jednak jest on w prywatną własnością, więc nie wpisujcie go na listę do zwiedzania.

Na zachód słońca wybraliśmy się do kolejnej malowniczej miejscowości Bardolino. Tu również aż miło zabłądzić spacerując wąskimi uliczkami. Miejscowość znana jest przede wszystkim z produkcją regionalnego wina, które będzie doskonałym prezentem przywiezionym do Polski.

Na nocleg wybraliśmy miejscowość Lonato, z drugiej strony jeziora. Agroturystyka położona na wzgórzu zapewniła nam świetny widok na jezioro. W Lonato oczywiście nie brakuje fortyfikacji i zamku. Nie każdy jednak wie, że to pod Lonato miała miejsce bitwa, pomiędzy francuską Armią Włoch pod wodzą generała Napoleona Bonaparte z armią austriacką.

Miejscowości nad Gardą są urocze i zdecydowanie chcielibyśmy spędzić tu więcej czasu. Wyobrażamy sobie jak pięknie jest tu wiosną i latem. Nie dziwimy się, że to tak popularne miejsce na rodzinny wypoczynek.

Nasz kolejny dzień nad Gardą zakładał zwiedzanie miejscowości położonych w północnej części Lago Di Garda. Planowaliśmy zwidzić m.in. Riva del Garda czy Torbole, jednak ulewa poprzedzająca orkan Ciran skutecznie nam to uniemożliwiła. Na szczęście w Wenecji nie miało być opadów, więc szybkie tankowanie i w trasę. A propos tankowania paliwa. Na włoskich stacjach benzynowych znajdziecie dwie ceny. Jedna na głównym pylonie, oraz druga cena np. +0,20 E podana nieco niżej. Cena powiększona o 0,20 Euro to cena z obsługą pracownika stacji, cena na pylonie głównym obowiązuje w przypadku samoobsługi. Paliwo podczas naszej wizyty kosztowało od 1,8 do 2 Euro za litr.

Wenecja - "zaa" kochane miasto?

Na ostatni dzień naszej przygody z Włochami wybraliśmy Wenecję. Od razu wiedzieliśmy, że 1 dzień to za mało, szczególnie jeśli chcielibyśmy odwiedzić też np. Burano czy Murano. Plan był prosty – sprawdzić, czy chcemy tu jeszcze kiedyś wrócić. Odpowiedź nie jest oczywista, tak jak sama Wenecja jest pełna kontrastów.

Z jednej strony ulice wypełnione po brzegi turystami i sklepami, niczym sopocki „Monciak” w szczycie sezonu. Z drugiej strony, tuż obok głównych szlaków, wąskie, kameralne uliczki pełne ciekawej architektury i spokoju. Wenecja do 2100 r. może zostać trwale zalana. Z pewnością ten fakt, podgrzewa turystyczny fenomen Wenecji. Nie każdy wie, że Wenecja była autonomicznym państwem-miastem, na wzór greckich polis. Założona w 452 roku na bagnistych terenach, była idealnym miejscem na ucieczkę przed barbarzyńskim plemieniem Hunów. Dziś historyczne centrum Wenecji zamieszkuje niecałe 50 000 osób i szczerze im współczuję. Codzienne życie w tak turystycznym miejscu, z tak przepełnionymi uliczkami musi być trudne.

W Internecie roi się od opinii, że jest brudno, że śmierdzi, że jest bardzo drogo i tłoczno itp.. Musimy się zgodzić z tym, że tanio nie jest, ale w jakim turystycznym centrum gdzie popyt przewyższa podaż będzie tanio? Z pewnością jest też bardzo tłoczno. Byliśmy w pierwszych dniach listopada i na głównych szlakach było bardzo tłoczno, więc nawet nie chcę sobie wyobrazić co tu się dzieje w szczycie sezonu turystycznego. Na szczęście, jeśli będziecie podążać poza komercyjnymi szlakami, odkryjecie niezwykły urok wąskich i bardzo wąskich uliczek.

Ciekawostką może być jedna z najwęższych uliczek na świecie. Calle Varisco ma raptem 53 cm szerokości! Jednak nie dla takich ciekawostek tu przyjechaliśmy.

 Fenomenalnym miejscem jest natomiast księgarnia Acqua Alta. Samo wyrażenie „Acqua Alta” dla mieszkańców Wenecji jest zapewne przekleństwem, bo oznacza bardzo wysoki stan wody wywołany spektakularnym przypływem. Jednak księgarnia Acqua Alta to miejsce z niesamowitym klimatem.

Książki są tu wszędzie! Ułożone pomiędzy wąskimi alejkami, na regałach po sam sufit, w wannie, w łodzi czy gondoli na środku głównego pomieszczania w księgarni. Z resztą sporo osób przychodzi tu właśnie po to, aby zamiast rejsu gondolą za 80/100 Euro, zrobić sobie zdjęcie w prawdziwej gondoli zacumowanej przy księgarni. Poza cierpliwością, „atrakcja” jest bezpłatna. Możecie też wejść po schodach ze starych książek na punkt widokowy tuż nad kanałem. To miejsce jest tak inne, że nie sposób przejść obok niego obojętnie.

Wenecja znana jest przede wszystkim z Placu Św. Marka, przepięknej Bazyliki Św. Marka, spektakularnego Pałacu Dożów, Mostu Rialto czy podobno najbardziej romantycznego miejsca – Mostu Westchnień. Znaleźliśmy naszym zdaniem mnóstwo bardziej romantycznych miejsc, a atrakcyjność głównych atrakcji Wenecji skutecznie obniża wszechobecny tłum. Jeśli macie szczęście i Plac Św. Marka nie jest zalany wodą, możecie znacznie swobodniej zwiedzać tą okolicę. Jeśli jednak woda jest nieco wyżej, będziecie poruszać się po specjalnych platformach „gęsiego”.

Można wyposażyć się też w specjalne nakładki na buty (10 Euro) i niczym w „kaloszach” swobodnie swoimi ścieżkami podziwiać okolicę. Ta opcja z pewnością jest najbardziej atrakcyjna dla dzieci, które z Wenecji zapamiętają olbrzymią kałużę, w której można świetnie się bawić ;-) .

Jednak zupełnie serio, zakochaliśmy się w Wenecji i labiryncie małych klimatycznych uliczek, a zupełnie nie urzekły nas „topowe” atrakcje. Czy wrócimy? Mamy wrażenie, że Włochy mają mnóstwo ciekawszych miejsc. Nie możemy nie zgodzić się z Patrycją z „Tędy i Owędy”:

„Najlepiej zwiedza się Wenecję gubiąc się po prostu w plątaninie uliczek.”